Duruldu dalgalarım,
Vurmuyorum eskisi gibi şiddetle kıyılara
Sineye çektim sözlerimi
Ne unuttum, ne de uğrattım müruru zamana
İçinden çıkılabilir gibi değil bizimkisi
Erken budanmış ağaç gibi
Yorgun, kırık dökük, çırılçıplak
Aşka meydan okur gibi
Gücümün yettiği yere kadar,
Su yolunu bulana kadar,
Son gün, son ana kadar
Gözlerimi (gönlümü) sana kapattım.
Kalp har vurup harman savuramıyor eskisi gibi
Tetikte yerli yersiz çarpmıyor
İnsan kendinden çok şey veriyor deli gibi
Ne kadar da haklıydın, değmiyor.
