Mitsah Galibi Meçhul

[Verse 1] 

Ender olsa da bu sabah mutlulukla uyandım 
Bir velaki dudakları dualarla besledim 
Burası bir mezar artık anladım çoktan ölmüşüm 
Rüyaların ve kurdugun hayale gömülmüşüm 
Hayatıma yön veren bu artılar ve eksiler 
Her güzel şeyin önüne kurulmuştur engeller 
Zorlu biter bu yollar 
Pes edersen elvedalar hatıralar bi son koyar kalır 
geriye satırlar 
Karanlıkta olsa geçmişim geleceğim geçecegim o 
köprüden 
Ve benimle sende gelirsen akar bu gözyaşım 
Mutlulukla var olan bu en değersiz ruhuma 
Zaten bitti her şey senle benim aramda 
Gönül gözüyle baktıgında görebilirsin belki beni 
İki varlık var içimde birisi benim mülayim 
Diğeri serseri içimde yoktur izleri 
İzlediklerim ve dışına uğradıklarımlayım yine 
Kimi zaman kimi zaman mahsum kalbi çalan 
Anlayanlar vardı beni lakin sayıları o kada az ki 
Kanatsızdı melekler şehrin ortasında 
İnsanların peşinde yalnız ve çaresiz 
Gözyaşım ve öfkem aynı anda yaktı filidi 
Artık geriye dönüş yok kurduğu hayeller adına 
Benide bugün burada gömün susuz toprakları 
sürün 
Nefsim her an ister ölümü ellerimse 

[Nakarat] 

Geçtiğim her yol şimdi paramparça 
Aynı kalbimde ki yollar gibi 
Kendimi kaybettim içime düştüm 
Kendimi buldum ama artık çok geç 

Kalemimden dökülen her bi kelimenin

Suskunluguma eşlik eder dilim
Bir savaştı kendimle verdiğim
Galibi bir meçhul belkide benim

[Verse 2]

Bir yabancı tanıdım aynaya bakıp gördüğüm de
Onca yılda çözdüğüm sorunlarım
Şimdi kör düğüm panzehirle doldu
Bardak hep ben oldum
Zehri içen şimdi mutluluk
Rüyalarımda bir hayal
Ellerimle verdim her şeyi
Evet doğru bebeğim cevapın hayırsa eğer
Anlarım ki sende sevdin
Bir melekti benimkisi
Gerçek olmadan da bitti
Mutluluk sanmayın sakın çift çekişti benimkisi
Tarihinde yoktu bi yenilği
Çünkü ben yazardım tarihimi
Sense bir seneryo gereği günahların eseri
Benimle kalmak gerektiğinde çekip giderken
sorgusuz sualsiz idam ettin geçmişimi
Benimle ol benimle git benimle kal
Bu bir masal çaresizde olsam çığlıkların
sessizliğine dalıp sussam
Sulandıkça gün misali sonsam hep bi çare misali
kalsam
Günün birinde bende güleceğim
Anlatılmayan değmeyen bir geçmişin sonunu
bilmediğin yol demek
Geleceğim çalınan o hırsızları azrail ve bir desen
gözlerim kapansada aldanışını göreceğim
Ah şu his ulan dört duvar onlar kadar sessiz
insan çaresizlik bu son olmuş çaresizlik denen
yolda
Sorduğum kaçıncı soruda saklı cevap haydi ver
bileyim hakkımı ey hayat